Kim görmüş kimselere söylemeyip onun sokaklarından geçip bir köşeye donarıp pencerelerine çakılı kalıp gözlerimle tül perdelerinin arkasından onu görebileceğim düşüncelerini taşıyarak evden çıktığımı.Mesafeler tutan bir kaç sokağı soluksuz koşar adımlarla geçip onun sokağında zula bir yere tüneyip durduğumu.Kim görmüş onun bana pencereden tül perdeyi aralayıp buluşacağımız anlamında eliyle kolunu gösterip saat işareti yaptığını.Benim bu işareti aldıktan sonra kafamı hafifçe sağa sola kimseler gördümü acaba diyerek baktıktan sonra görenin edenin olmadığı zannıyla başımı hafifçe eğerek onaylayıp donardığım duvar dibinden sevinç içinde ayrıldığımı.O gelir randevu yerine.Yürekler heyecanların sarıp sarmalayıp esrik ettiği dalgalarla doludur.Akacak bir yeri yoktur aynı yerde dolaşıp turlamalarla damarlardaki kanın.Buna sebep debi.Yüksek debi ve heyecan vücutlardaki elektrikleri çoğaltır.Eller kendiliğinden uzanıverir bir birine.Farkındasızlıktır,istektir,arzudur.Toplum yapısı,gelenek,görenek ve bunların baskıya dönüşen meraklı başların çevrilip gözlerin hapsine alınmasıyla iki aşık tenha menha bir yer arar.Bilinmez yollarda yürünür,kuytu masaları olan bir muhallebici arar gözler ve akla en uygun olanı bir sinemada eller birleşmiş dizler birbirine değecek değdirilecek fırsatlar yakalayıp film izlemek.Aşk ahh aşk,yaşanır sevgiliyle,kavuşmak kavuşmamak vardır.Geriye dönülüp bakılır bir şarkı dinlerken kavuşmamakta kavuşamamakta güzeldir.Her hatırası imrenilecek gıpta edilecek her şeyiyle tekrar tekrar istenecek tekrar tekrar yaşanacak kadar güzel.Senden bana ne kaldı?11/Eylül-2021 Şerafettin Sorkun/Konya'dan
Yorumlar
Yorum Gönder