HEP ÇOCUK KALMA İSTEĞİ

Gönlümüzde depreşik duyguların taklalar atar,dağ dağ heyecanlara dönüşen çılgınlıkların had safhalarda olduğu,tarifi zor,anlaşılması güç,egoları yüksek,doyumsuzlukları hiç bitmeyen yer kürenin adına insan denilen uçarı varlıklarımıyız?Keşke deriz keşke;"Yer küre tüm imkan ve olanaklarını bizlere sunsa,sadece bu güzelliklerden,bu imkanlardan bizler yararlansak".Yaşadığım kentlerde çocukluğum zıp zıplarıyla,gazoz kapaklarıyla,aşık kemikleri oyunlarıyla içime sığmayan heyecanlarla dolu dolu geçti.Ne heyecanlar yaşardık bu oyunları oynarken arkadaşlarımızla.Okul bitiminde daha annelerimizin hazırladığı yemekleri al acele sofralarda bitirmeden kalkar,sokağa atar,kaptırdık kendimizi bu oyun dünyalarının gizemine.O gün bilyelerimiz,gazoz kapaklarımız,aşık kemiklerimiz ütülmüşsek azalmış veya hiç kalmamışsa dünyamız daralır,per perişan durumlara düşer bağlar,bahçeler,hanlar,hamamlar,kervansaraylar kaybetmişcesine ağzımızı bıçaklar açmaz,üzüntülerden yaşam dengelerimiz sektelere uğrardı.Çok az şeylerdi bunlar ve bizler bu az şeylerle mutlu olmasını bilen mahallelerde kimselere zararları,ailerine masrafları fazla olmayan yeryüzünün tümden masum çocuklarıydık."Bir sus,ağzını hiç açma" derlerdi isteklerimize.Hiç bir arzunuz ve isteğiniz olmasın,çarşı bakkallarından,o en çok arzuladığınız erdem şekerler veya sorma şekerleri almalara paranız olmasın,çoğunluk pek olmaz almaya,mahallenizden söğüt dallarından örülmüş sepetin,dalların aralarına çöpleri sıkıştırılıp görselinize sunulmuş horoz şekerlerini horoz şekerci önünüzden geçip giderken canınız çekmesin!!,siz o zaman hiç yaşamamış buzlarla dondurulmuş yaşaması askıya alınmış,soğuk hava depolarında saklı,birer kalıpsınız.Bizim zamanlarımızda insanlar fakir zengin ayrımının yapıldığı yıllar değildi.Belki yine vardı ama tüm çocuklar aynı okullarda okur,tüm çocuklar aynı oyunları oynar ve tüm çocuklar bu ayırımları bilmeyecek saflıklarla doluyduk.Keşke herkeslerin babalarının keselerinde çil çil altınlar dolu dolu olsada,çocuklar küçücük yaşamlarının içinde sanayilerde çocuk işçiler olarak çalışma mecburiyetlerinin içlerine atılmadan doyası çoçukluklarını çocukken yaşayabilseler.21/Mayıs-2020 Şerafettin Sorkun/Konya'dan

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

SELMA GÜNERİ ve LAYIK GÖRÜLEN ONUR ÖDÜLÜ

Bir şarkı dinlersiniz geçmiş yıllarınızı hatırlatan.O şarkıyla hatırasını yaşayacağınız,tekrar bulacağınızı sandığınız sokaklar yok olmuştur.Şükran Ay'ın her şarkısı Kozan sokaklarını ve sinemalarını gözümde canlandırır.Anılarımı gömdüğüm o kentte belediye otobüsleri ve uzak semtlere gidilen dolmuşlar yoktu o zamanlar.Her yerlere yayan gider,günün yorgunluklarına rağmen hayatımızda olmazsa olmaz olan sinemaların gece matinelerinden de kalmaz muhakkak her akşam sinemaya gider,paramız olmazda giremezsek,yazlık sinemaların apörlelerinden çın çın etrafa yayılan filmin müziklerini ve sesini film bitesiye kadar dinlerdik.Bu tarz biz çocuklar için bir takılma biçimiydi.Seviyorduk sinemaları,film yıldızlarını.Onların bizim dünyamızda farklı ve ayrı bir yerleri vardı.Kozan yaz geceleri yazlık sinemalarla güzeldi.Zaman ne kötü bir mevhum bütün değerler bir bir yok oldu.Selma Güneri'nin Konya/Çumra'da seyrettiğimiz filmlerinde yeni bir yüz olarak karşımıza çıkıvermesi,bizden biri...

YAŞADIKÇA

İnanılmaz doğal güzelliklerin olduğu ağaçlar,dağlar,göller,baharla birlikte yeşeren otların yanı sıra ufukların göğe değiverecekmiş gibi göz eriminize ulaşan,gün batımlarının akşamlara dönüşen zamanları.Kulaklarınızda çın çın pervasızca eksilmeksizin süren ağustos böcekleri ötüşlerine,gökyüzünde parıldayarak ışıklar saçan yıldızlarda dahil aklınıza gelen gelebilen bir çok güzelliklere,kapalı kapılar ardında kalınan şu günlerde özlemler duyuyorsunuz.Artan nüfuslar,mülteci adı altında ülkeye sokulan ne oldukları belirsiz insan tiplemeleri,evlerde odalarda duvarlar arasında eşyalarla birlikte sıkılmışlıklar sizi bu düşüncelere,doğaya tam teslimiyetlere itiyor.Virüs gösterdiki,aniden çepeçevre baskınlar yaparcasına bizleri sarıvermesi kendimizi hiç yaşamamış gibi hissettirdi.Sanki o kadar yılları bizler eksiltmedik,sanki üzerimizden mevsimler hiç geçmedi,kaç kez geçen sonbaharları,sonbaharlardaki yaprak dökümlerini biz hiç görmedik?.Hiç bitmeyen işlerimizin olduğunu sanı...

DOLU DOLU SEVGİLERİM

Kendimi çok seviyorum,seviyorumki yaşamı;kendime olan tutkum ve ihtirasımla daha bir başka algılarıma düşürüp,ömrün süren her katresinden ayrı bir zevk duyuyor,mutluluğuma mutluluklar katıyorum.Böyle hazlar alarak meydana gelen oluşum,gezegeni sevmemi gerektiriyor.Yer kürede canlılar var,yaşamın her biri ayrı ayrı renk katıcı tamamlayıcıları.Onlar olmazsa her şey anlamsız ve varlığımızı devam ettirmemiz mümkün değil.Ya bizler,biz insanlar?.Bizler sizler yani hepimiz,bazılarımız ne düşünür sek düşünelim,nasıl eleştiriler yaparsak yapalım çok harika varlıklarız.Duygularımız var,bu duyguların meydana getirdiği arzularımız,isteklerimiz hatta ve hatta gözyaşları döküp hüzünlenmelerimiz.Ağlamak kadınlara nasıl yakışır.Hüzünlenip gözyaşları dökerken ne kadar güzeller..An olur ağlamalara bile özlemler duyup,köşe bir yere çekilip gözyaşları döktüğümüz zamanlar azmıdır?.Dram filmlerini,acıklı romanları,hüzünleri sevdiğimizden okumaz veya seyretmezmiyiz?.Özlem,hasret dolu...

Ben Şerafettin Sorkun

Bu Blogda Ara