KOZAN' da

     

     O yaşlarda uçarı çocuklardık Kozan'da.Akşamları sabırla beklediğimiz sinema saatlerinde paramız olurda sinemaya girebilmişsek,duyduğumuz yaşadığımız sevinçlere diyecek yoktu.Tarifsiz bir sevinç yaşatırdı sinemalarda film seyretmeler.125 kuruş bedelle sinema salonlarında olabilmek ve ışıkların söndürülüp makinist odasınının küçücük penceresinden karanlığı delerek karşıda beyaz perdeye yansıyan başka bir ışık akımın yansımasıyla perdede filmin başlaması ve pür dikkat o filmi izlerken duyduğumuz heyecanlar.Ahh o güzel yıllar,şimdilerde mazinin derinliklerine geçip giden günlerle bir bir gömüldüler.Yıllar sonra içinde bulunduğunuz yaşadığınız hayatla,mazilerde kalan geçirdiğiniz yıllarınızla çok kıyaslamalar yaptığınız olmuştur.Hanginiz o mazide kalan geçirdiğiniz yılları özlemediğini söyleyebilir?.Hayatları per perişan geçenlerimiz bile,şimdilerde şüphesiz o geçmişte kalan çocukluk yıllarını özlerler,hatıralarını anmadıklarını,o geçmiş anlarını tekrar yaşamak istemediklerini söyleyemezler.Kimler hayatlarındaki gizliden gizliye beğeni duyup üzerine toz konduramadıkları ilk aşklarını unutabilmişlerdir?.Şüphesiz hiç birimiz.Yaşayıpta en önemli saydığınız tüm gelişmeler ve olaylar,gün gün unutulup hafızalarınızdan silinir ama yaşadıkça ilk aşklarınızı asla unutamazsınız.Onu yaşadığınız toplum örf ve adetleri,gelenekleri,görenekleriyle şartlandığınız baskıların çekingenlikleriyle gizliden gizliye takibe alır,gecelerinize gündüzlerinize sığdıramaz bir saniye bile onu yaşamadan,onu düşünmeden zaman geçiremezsiniz.Belki bu çok sevdiğimiz sinemalar öğretti bizlere sevdaları,belkide dinlediğimiz şarkılardı kalplerimize tel tel vurup,nakış nakış işleyen bu denli unutulmaz yapan.Berkant'ın Samanyolu şarkısının 2 tarafı ses kayıtlı taş plaklarda çalınırken çarşı sokaklarında plak satıcılarının apörlelerinden duyduğumuz, "Bir şarkısın sen ömür boyu sürecek"diye başlayıp kulaklarımızdan kalbimize iner,sokaklarda dillerimizde ve ıslıklarımızda canlanırdı.Kerime Nadir hanımefendinin okuma kültürün en fazla ve üst seviyelerde olduğu o yıllarda çok sevilen eseri Samanyolu'nun filme alınıp Ediz Hun ve Hülya Koçyiğit'le sinemalarda görselimize sunulması ilk aşklarımızla özdeşleştirdiğimiz en önemli kavramlardı muhakkak.Ya Bir Ömer Lütfi Akad yapımı,seneryosunu Sefa Önal'ın yazdığı 1968 senelerinde benim Kozan'da olduğum yıllarda,sinemalarda kapalı gişe izlediğimiz ve bu filmde dinlediğimiz Şükran Ay hanımefendinin okuduğu İzzet Günay ve Türkan Şoray'la oynadıkları "Vesikalı Yarim" filmindeki "Kalbimi Kıra kıra" şarkısı,kafalarımızda,kalplerimizde yaşattığımız karşıt cinslerle özdeşleştirdiğimiz hatıralarımız arasında yer işgal eder.Seyredenler bilirler,bu filmde bir sahne vardır "Çok öncelerden tanışmalıymışız" diye iki sevdalının konuşmaları ve görselleriyle yansıyan,Unutulmaz aşk görselleriyle dolu,teknolojinin bizlere sağladığı imkanlarla bu filmi internetten defalarca,bıkmamacasına izlemişimdir..Aşk;çok önceden tanışmışlıkta,sonradan tanışmışlıkta,kavuşmuşlukta,kavuşamamışlıkta,yaşadığımız akıp giden hayatta unutulmayacak Tanrı'nın yeryüzündeki bizlere yaşanılası en güzel armağanıdır muhakkak.Günahını yalancı dudaklarında arayacağınız,bir daha düşmem artık peşine diyeceğiniz ama asla unutamayacağınız,peşine her zaman,her an düşeceğiniz,bile bile ateşlere düşerek,bu har ateşler içinde seve seve,isteye isteye yanacağınız çok güzel bir kavram..5/Haziran-2020 Şerafettin Sorkun/Konya'dan