Ana içeriğe atla

İNSAN EĞİTİLMEZSE ZOR VARLIKTIR


   
"Bozulduğu zaman insandan daha korkunç yaratık yoktur"Bunu ben değil TOLSTOY"söylemiştir.Dün Konya'da "Evde ne duruyorsun dışarı çıksana"dercesine davetkar güzel bir hava vardı.Bende bu davete uyup çok sevdiğim Meram'a doğru alışılagelmiş yürüyüşlerimden birine daha başladım.Meram Konya'nın inşaatlardan korunmuş müstesna yer özelliğini can çekişerek korumakta.İleri senelerde para buralarıda boğar,siyasiler rant düşüncesini ön plana alırlarsa üzülmekten başka yapılacak bir şey olmuyor.Bir kentin imarı bozulur,bu bozulmayla hüviyeti görünümü değişirse çocukluktan bu yana büyüyüp hatıralarını,anılarını yaşadığı belge niteliği taşıyan değerleride yok ediyorsunuz.Lise yıllarında sadece bahçelerin ve büyük meşe,çınar ağaçlarının olduğu bu beldede okuldan kaçarak,büyük ulu ağaçların dış yüzeylerine,ağaçlara zarar vermeyecek şekilde derinlemesine değilde yüzeysel olarak çakılarımızla bir kalp resmi çizer ve bu çizdiğimiz kalp resminin içine sevdiğimiz,gönül verdiğimiz kızın ve kendi ismimizin baş harfini yazardık.O yıllarda sincapların çokluğundan onların bu aylarda ağaçların üzerinde koşuşturmalarına ve sevdalarına tanıklık yapardık.Belde yöneticileri güzelim ağaçları tek tek keserek göstermelik ağaçlar dikerek bu ağaçlarla yaşadığımız geçmişteki gençlik değerlerimizi ve hatıralarımızı yok ettiler.Sincaplarmı? Meram'da kumrularla birlikte onlarda yok denecek kadar azaldılar.Meram Konya'lıya farklı bir değerdir.Her Konya'lının burada yaşadığı çok güzel anıları vardır.Üstündeki köprülerden demiryolu rayları ve araçların geçtiği geçitlerin altında bulunan Konya'lının "Battı Çıktı" dediği alt geçiti çıkmanızla Meram yeni yol güzergahından bölgeye girmiş oluyorsunuz.Bu bölgeler zaman içerisinde inşaat rantlarına teslim olmuş,doğallıkları yok olmuştur.                                                 Baharın tazeliği güneşin cömertliği içinizde gülecen,sevecen,sizi mutlu kılan duyguların oluşmasına neden oluyor.Badem,Erik ve Kayısı ağaçları tümden çiçeklere bezenmişler üzerlerinde arılar her çiçekten ayrı ayrı balözleri toplayarak vızıldamakta,kuşlar cıvıl cıvıl ötüşmekte,birbirlerine kurlar yapmaktalar.Meram'ın ayrı bir özelliği daha vardır.Yeni evlenen çiftler gelinlikleriyle Meram'ı ziyaret ederek burada ağaçların güzelliklerinde eşleriyle birlikte fotoğraflar çektirirler.Ben bunları düşünürken düşüncelerimle üzerine basmışım,Meram yeni yola şahane sokaktan girmemle,gelinlik giymiş bir genç hanımefendiyle genç damatın bu yol güzergahındaki sıralı bulunan Arizona Çamları kenarında,yakınları olan 2 genç kıza poz verip resim çektirdiklerini gördüm.Gelin ve damat görmek;gülümsemeler,tebessümler,mutluluklardır.Dudaklarım büzüşüverdi.Durumlar çok değişti,artık o eskiden olduğu gibi foftoğraf makinaları değilde cep telefonlarıyla resimler alıyorlar.Yüzlerine baktım gelin ve damat poz verirken nasıl gülümsüyorlar,nasıl mutlulardı.Bu güzellikleri gördüğünüz zaman sizde mutlu oluyorsunuz.Allah mutluluklarını daimi kılıp,bir yastıkta kocatsın,sağlıklı nesiller yetiştirsinler.Meram'a girdiğimde haftanın ilk günü olan Pazartesi olmasına rağmen talebeler yine çoğunluktaydı.Sevgililer vardı,gruplar halinde.Genç kızlar,genç delikanlılar gülüşüyorlar birbirlerine espiriler yapıyorlardı.Orta yaşlılar ve biraz daha yukarı yaşlarda olanlar ya bir ağaç altında yada açılmış olan yazlık kafelerin sandalyelerinde oturuyorlardı.Daha yukarılara çıkarken lise talebesi 2 sevgilinin ürkek yürüyüşleri dikkatimi çekti.Beraber yürürlerken yan yana olmalarına ve elleride birbirlerine yakın olmasına rağmen ellerini tutuvermeye korkuyorlar ama o şekil durumdanda asla vazgeçmeden korka korka yürüyorlardı.Muhakkakki ikiside birbirlerinden bu el tutma haraketini başlatmasını bekliyor ama bir türlü bu ilk başlayışı yapamıyorlardı.İnanın bunları görmek bile insanı mutlu kılıyor.Bu tür aşklar ve heyecanlar daha farklı ve daha değişik bir heyecan fırtınası estirir yüreklerde.Ben bıyık altı gülerken hareketlerinde değişiklik olmaksızın bir ağaç altına oturmak yahut Meram'ın ağaçlık tepelerinde gezmek için göz erimimden yitip gittiler.Daha yukarılardaki ağaçlıklara doğru yürürken bu tepelere çıkmamla yemyeşil çimlere uzanıvermek geçti içimden.Ağaçlar altında bulunan çimler üzerine oturup bir ağacada sırtımı yasladım.Doğa olmazsa olmayan çok büyük bir değer.Ağaçsız,ormansız bir belde yaşanması güç bir meşakkattir,zorluktur aynı zamanda kısırlıktır .İnsan ağacına ve yeşiline sahip çıkmalı,bu sahipliği ilke edinmeli hayatı pahasına korumalıdır.Bu düşüncelerdeyken biraz ötede ağaçların yanında çimler üzerine oturmuş 2 kişinin çitlek (Ayçiçeği) yerken çıkardıkları sesleriyle irkildim.Orta yaşlı bir bayan ve bir erkek oturdukları yere bir kese kağıdı koymuşlar,içinden çıkardıkları çitlekleri çitleyip kabuklarınıda çimlere atıyorlar.Kafamı onlara doğru çevirdiğim an gözlerime iliştiler.Kuş sesleri arasında böyle çit çit çıkardıkları sesler hem rahatsız edici ayrıca koskoca 2 insanın yemyeşil görünümlü çimleri böyle kendi egoları adına kirlendirmeleride gerçekten iğrenç ve ayıp karşılanacak yakışıksız bir hareket.Anlarlar adına ters ters onlara bakarak oradan kalktım.Hiç aldırış etmeden çitlemeye ve çimleri kirletmeye devam ettiler.Anlaşılıyorki güzel Meram'a çitlek çitlemek ve kabuklarıylada bu güzellikleri kirletmek için gelmişler.İnsan eğitilmedikçe gerçekten zor ve güç bir varlıktır.Gördüğüm güzelliklerden sonra tekrar görüp tanıklık ettiğim 2 insanın çitlek çiğneyerek etrafı kirlendirmeleri içimi yeşerten tüm iyi duyguları körertip,karartmaya yetti.Halbuki buraya görevliler her tür olanakları seferber edip çöp bidonlarına kadar herşeyleri temin etmişler.Ne yazıkki çöp bidonlarına kadar gitmeye bile üşenen bu zihniyetler kendi egoları için doğayı kirletebilip nahoş görüntüler sergileyebiliyorlar.Aşağılara geldiğim yerlerden eve doğru yürürken bu 2 insan moralimi bozmaya yetti.Bu bir terördür,doğa terörü derler bunun adına.Sokaklar ve doğa kirletilmemeli temiz tutulmalıdır.İnsan eğitilmedikçe hakikaten zor hemde zordan öte korkunç bir yaratıktır.13/Mart-2018 Konya'dan  Şerafettin Sorkun

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

SELMA GÜNERİ ve LAYIK GÖRÜLEN ONUR ÖDÜLÜ

Bir şarkı dinlersiniz geçmiş yıllarınızı hatırlatan.O şarkıyla hatırasını yaşayacağınız,tekrar bulacağınızı sandığınız sokaklar yok olmuştur.Şükran Ay'ın her şarkısı Kozan sokaklarını ve sinemalarını gözümde canlandırır.Anılarımı gömdüğüm o kentte belediye otobüsleri ve uzak semtlere gidilen dolmuşlar yoktu o zamanlar.Her yerlere yayan gider,günün yorgunluklarına rağmen hayatımızda olmazsa olmaz olan sinemaların gece matinelerinden de kalmaz muhakkak her akşam sinemaya gider,paramız olmazda giremezsek,yazlık sinemaların apörlelerinden çın çın etrafa yayılan filmin müziklerini ve sesini film bitesiye kadar dinlerdik.Bu tarz biz çocuklar için bir takılma biçimiydi.Seviyorduk sinemaları,film yıldızlarını.Onların bizim dünyamızda farklı ve ayrı bir yerleri vardı.Kozan yaz geceleri yazlık sinemalarla güzeldi.Zaman ne kötü bir mevhum bütün değerler bir bir yok oldu.Selma Güneri'nin Konya/Çumra'da seyrettiğimiz filmlerinde yeni bir yüz olarak karşımıza çıkıvermesi,bizden biri...

YAŞADIKÇA

    İnanılmaz doğal güzelliklerin olduğu ağaçlar,dağlar,göller,baharla birlikte yeşeren otların yanı sıra ufukların göğe değiverecekmiş gibi göz eriminize ulaşan,gün batımlarının akşamlara dönüşen zamanları.Kulaklarınızda çın çın pervasızca eksilmeksizin süren ağustos böcekleri ötüşlerine,gökyüzünde  parıldayarak ışıklar saçan yıldızlarda dahil aklınıza gelen gelebilen bir çok güzelliklere,kapalı kapılar ardında kalınan şu günlerde özlemler duyuyorsunuz.Artan nüfuslar,mülteci adı altında ülkeye sokulan ne oldukları belirsiz insan tiplemeleri,evlerde odalarda duvarlar arasında eşyalarla birlikte sıkılmışlıklar sizi bu düşüncelere,doğaya tam teslimiyetlere itiyor.Virüs gösterdiki,aniden çepeçevre baskınlar yaparcasına bizleri sarıvermesi kendimizi hiç yaşamamış gibi hissettirdi.Sanki o kadar yılları bizler eksiltmedik,sanki üzerimizden mevsimler hiç geçmedi,kaç kez geçen sonbaharları,sonbaharlardaki yaprak dökümlerini biz hiç görmedik?.Hiç bitmeyen işlerimizin olduğunu sanı...

DOLU DOLU SEVGİLERİM

     Kendimi çok seviyorum,seviyorumki yaşamı;kendime olan tutkum ve ihtirasımla daha bir başka algılarıma düşürüp,ömrün süren her katresinden ayrı bir zevk duyuyor,mutluluğuma mutluluklar katıyorum.Böyle hazlar alarak meydana gelen oluşum,gezegeni sevmemi gerektiriyor.Yer kürede canlılar var,yaşamın her biri ayrı ayrı renk katıcı  tamamlayıcıları.Onlar olmazsa her şey anlamsız ve varlığımızı devam ettirmemiz mümkün değil.Ya bizler,biz insanlar?.Bizler sizler yani hepimiz,bazılarımız ne düşünür sek düşünelim,nasıl eleştiriler yaparsak yapalım çok harika varlıklarız.Duygularımız var,bu duyguların meydana getirdiği arzularımız,isteklerimiz hatta ve hatta gözyaşları döküp hüzünlenmelerimiz.Ağlamak kadınlara nasıl yakışır.Hüzünlenip gözyaşları dökerken ne kadar güzeller..An olur ağlamalara bile özlemler duyup,köşe bir yere çekilip gözyaşları döktüğümüz zamanlar azmıdır?.Dram filmlerini,acıklı romanları,hüzünleri sevdiğimizden okumaz veya seyretmezmiyiz?.Özlem,hasret dolu...