Gece yarılarında çakan şimşeklere yağan yağmurların o beni mest eden şırıltılı seslerine uyanıyorum.Esen rüzgarlar yağmurları pencerelerimin camlarına serpiştirip bu vurmalarla köyde kuzular güderken yazıda ıslandığım zamanları yadedediyor eski hatıralarımın gözümde canlanmasına ve bulunduğum odamın içinde geçirdiğim mazinin derinliklerindeki çocukluk yıllarıma yol alıyorum.Kaybettiklerim kazandıklarım,memnun olduklarım memnun olmadıklarım muhasebeleri yapmıyorum geçmiş biten senelerimin içinde ve diyorumki o kırlarda ağaçların altına yatırdığım kuzuların dinlendiği zamanlarda ben Ebemim belime peştamal yapıp sardığı,içine 2 şebit ekmek,keş (Çökelek) topla yumurtalardan oluşan azık çıkınımı çözerek nasıl iştahla yerken belkide o ilk ve son hayatımın en lezzetli ve bir daha o lezzeti hiç bir soframda hayatım boyunca duyamayacağım tat olarak o zamanki yediğim o azığı asla bir daha yaşayamayacak biri olarak bu hayatın,yaşamanın nesine istekli nesinden pişmanlıklı...